بديدم در نيستان و دياري
كسي بودي طلب كردش به كاري
بدستش من بدادم يك نهالي
بدادش سم بجاي آبياري
نمي دانم چه گويم در غيابش
چگونه باز گويم در نيابش
ولي انقدر من اشفته هستم
كه رسوايش كنم با انكه مستم
شبي شومي سياهي دلخراشي
تو را نايد كه با رندان فراشي
تو ظلمي ظلمتت را خوب بنما
كه حتما مي شود پيدا در اين راه
تو از ظلم خودت هم بيم داري
نداري سازگاري سيم داري
جهان را با همه دلنازكي ها
ببردي بر فراز بي كسي تا
دهي جامي كه در ان مي بريزي
لبي تشنه كه در ان هي بريزي
چو شد سيراب نفرينت كند او
كه بود اين اب در اخر كند رو
همه نالان شده از دست دستت
ببر دستي كه پايت را ببستست
همه هجران شده سويي نوايي
چگونه مرديت را مي ستايي
تمام تارو پودت سست گردد
همه بنيادت از ريشه بگردد
اگر مردي چرا مردم گريزي
همه مردم به دستت ديده تيزي
تو مردي مرديت را كو نشان ده
كه تا شايد شود پيدا جهان به
بهار از ظلم تو هم ميدهد جان
زمستاني زمستاني زمستان
خزاني برگ ريزي تو نهاني
نكن پنهان درونت را نتاني
تو ننگي ننگيت را هر كسي ديد
شل و كور و گدا هم خوشه اي چيد
چرا در خانه ات طوفان به كارت
نديدي مرد و زن نالان ز كارت
برون رو تا ببيني هر چه را به
كه يا نه ميزني خود را به كوچه
اگر خر ميكني خر پايه هستي
مگر پالان به پشت خود نبستي
اگر روزي فقيري دست گيري
بديدي بر نگاهش بست گيري
همه از ظلم تو درمانده مانده
خدايا گوشه اي قدرت نشان ده
سرت را تا كي اويزند بر دار
خودت او را خداوندا سر از كار
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
آمار
وب سایت: